Ubogi, samotny stolarz zawsze pragnął mieć dziecko. Gepetto struga więc z drewna lalkę, która w magiczny sposób ożywa.

Pinokio niby zachowuje się, jak zwykłe dziecko, ale wydaje się, że jego serce nie bije. Jest krnąbrny, chciwy i skupiony tylko na sobie. Odrzuca ojca i wyrusza w świat w poszukiwaniu bogactwa i wolności.

Niby chciałby być prawdziwym chłopcem, ale nie bardzo wie, co to znaczy. Łamać zasady, mieć pieniądze, iść z prądem czy pod prąd? Pinokio czuje się coraz bardziej inny, coraz bardziej samotny.